ພະຍາດວັນນະໂລກ ເກີດຈາກເຊື້ອຈຸລິນຊີີ ທີ່ຊື່ວ່າ Mycobacterium tuberculosis . ເຊື້ອວັນນະໂລກສາມາດແຜ່ກະຈາຍຈາກຄົນສູ່ຄົນ ຜ່ານການໄອ, ການຈາມ, ການຖົ່ມນ້ຳລາຍ ແລະ ການເວົ້າຈາ. ຄົນເຈັບທີ່ມີລະບົບພູມຄຸ້ມ ກັນບົກພ່ອງ ເຊັ່ນ: HIV, ຂາດສານອາຫານ ຫຼື ພະ ຍາດເບົາຫວານ ຫຼື ຄົນທີ່ສູບຢາ ຈະມີຄວາມສ່ຽງສູງທີ່ຈະຕິດເຊື້ອວັນນະໂລກ [1]

ຄົນທີ່ມີອາການໄອຊຳເຮື້ອຫຼາຍກວ່າ 2 ຫຼື 3 ອາທິດ ຄວນພົບແພດ ເພື່ອກວດໃຫ້ແນ່ຊັດວ່າຕົນເອງບໍ່ໄດ້ເປັນວັນນະໂລກ, ເນື່ອງຈາກການ ໄອຊຳເຮື້ອເປັນອາການເບື້ອງຕົ້ນທີ່ພົບເລື້ອຍໆຂອງພະຍາດວັນນະໂລກ. ບາງຄັ້ງເຊື້ອວັນນະໂລກຕ້ານຕໍ່ຢາເກີດຂື້ນ ເມື່ຶອເຊື້ອຈຸລິນຊີຕ້ານຕໍ່ ຢາທີ່ໃຊ້ໃນການປິ່ນປົວວັນນະໂລກ. ເຊິ່ງໝາຍຄວາມວ່າຢາ ບໍ່ສາມາດຂ້າເຊື້ອວັນນະໂລກໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ.

ວິທີທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດໃນການປ້ອງກັນການແຜ່ກະຈາຍຂອງເຊື້ອວັນນະໂລກຕ້ານຕໍ່ຢາຄື ຄົນເຈັບທີ່ເປັນພະຍາດວັນນະໂລກຕ້ອງ ກິນຢາຕ້ານວັນ ນະໂລກຕາມຄຳແນະນຳຂອງແພດໝໍໃຫ້ຄົບຕາມກຳນົດຢ່າງເຄັ່ງຄັດ. ບໍ່ຄວນລືມກິນຢາ ແລະ ບໍ່ຄວນຢຸດຢາເອງ. ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວພະ ຍາດວັນນະໂລກຄວນແຈ້ງແພດຫາກຄົນເຈັບພົບບັນຫາໃນລະຫວ່າງການນຳໃຊ້ຢາ [2].

ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດຄືທຸກໆປະເທດຄວນເລີ່ມດຳເນີນການໃນຂະນະທີ່ຍັງສາມາດຄວບຄຸມການແຜ່ລະບາດຂອງເຊື້ອວັນນະໂລກທີ່ຕ້ານຕໍ່ຢາຫຼາຍ ຊະນິດບໍ່ໃຫ້ມີການພັດທະນາ ແລະ ສົ່ງຕໍ່ໄປໄດ້.

References

1 WHO. (2018, January 18). What is TB? How is it treated? Retrieved from http://www.who.int/features/qa/08/en/

2 WebMD. (n.d.). What are the symptoms of Tuberculosis?. Retrieved from https://www.webmd.com/lung/understanding-tuberculosis-symptoms